Released 12.11.1999
… ως δελτίο τύπου
Ζεστό ανοιξιάτικο μεσημέρι –μέσα Μαϊου- θα μπορούσε, μπουμπούκιασμα αλλά και λάβα καθώς τα ραδιόφωνα ανιχνεύουν το τυχαίο (και ένας κόσμος πνιγμένος από τις τεχνολογικές του κατακτήσεις αποτελεί απλά μια από τις πολλές πιθανότητες). Απέναντι είναι η θάλασσα (το απόγευμα μπλε, τη νύχτα μαύρη) αλλά το συρτάρι είναι γεμάτο παληές φωτογραφίες (και ίσως παληές κασέτες). Φωνές που ξανάρχονται. Ανάλογα τι γυρεύεις – είναι πολύ όμορφα αυτά τα χωριουδάκια αλλά είναι δύσκολο να τα πάρεις μαζί σου για το χειμώνα.
Στη γωνιά του δρόμου, αποχαιρετισμός μέσα στο πολύχρωμο πλήθος. «Λίγα τα λόγια σου, σ’ ένα χαρτάκι, προχειρογραμμένα». Πόσες φορές η ομορφιά εξελίσσεται σε επικοινωνιακό κώδικα; Καμιά φορά ένα δεξί χέρι περισσεύει, όμως σπάνια καταφέρνουμε να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας σε καταστάσεις που μας καταπιέζουν, αδιάφοροι απέναντι στις δυνατότητες της πίεσης να μετατραπεί σε έργο. Όσο για τη σχέση της θερμοκρασίας και της θερμότητας, πολλές σελίδες θα μπορούσαν να γραφτούν (σε ένα ωραίο βιβλίο με τίτλο «Η θερμοδυναμική της καθημερινής ζωής»).
«Στραμένες προς τη μουσική, οι λέξεις μοιάζουν δίκοπα μαχαίρια» γράφει ο πιανίστας Ηerbert Henck, προλογίζοντας συνθέσεις του John Cage. Τα ζωγραφισμένα παντελόνια λειτουργούν ως ποντικοπαγίδες – και ο ρόλος μιας παγίδας δεν είναι ερωτικός, κι ας μοιάζει καμιά φορά. Λίγο πριν νυχτώσει, κλείνουμε την πόρτα μη μας ξεφύγουν οι τελευταίες ειδήσεις, όμως με τις παλιές εικόνες δε χτίζεται ένας καινούργιος μύθος.
Το ημιτελές είναι κάπως σαν στρόγγυλη πλατεία – αποτελεί εκκίνηση πολλών δρόμων. Τα κομμάτια αυτά έχουν και ερωτικότητα, όχι μόνον ερωτηματικότητα – ας την ανακαλύψει επιτέλους κάποιος! Και εν τέλει (αν και ντροπή να το ξαναλέμε) υπάρχουν και σοβαρότερα πράγματα από τα ζωγραφισμένα παντελόνια.
Καλή ακρόαση
… as a press release
Sunny springtime -middle of May- it could, blossoming but also lava as the radios scout the randomness (and a world drawn by its technological achievements is just one of the many possibilities). Facing the sea (blue in the afternoon, black at night) but the closet is full of old pictures (and maybe old tapes). Returning voices. Depending on what are you seeking – these small villages are very beautiful, but its very difficult to take them with you for the winter.
At the street corner, farewell in the colourful crowd. “Few your words, jotted down on a piece of paper”. How many times beauty develops into a communication code? Sometimes, a right hand is in excess, but rarely we manage to acknowledge to the pressing conditions, indifferent to the possibilities of pressure to become work. As for the relation between temperature and heat, one could write a lot of pages (in a nice book entitled The thermodynamics of everyday life).
”Pointed towards music, words become two-edged swords” mentions the pianist Herbert Henck, presenting works by John Cage. Painted trousers function as mousetraps – and the role of a trap is not erotic, though it seems, sometimes. A little before dusk, we close the door not to miss the latest news, but with the old visions you cannot build a new myth.
The unfinished is somehow like a square – being the beginning of many streets. These pieces are also eroticative, not only interogative – let someone discover it, at last! And finally (though it is a shame to say it again) there are also more serious things than painted trousers.
Enjoy the listening
